Hendrik Steen (1895-1953)
Hendrik Steen was slechts twee jaar predikant in Den Helder van 1926-1928. Als predikant geniet hij, zeker in Den Helder geen bekendheid meer, wel onder zijn pseudoniem Sibe van Aangium. Het zijn voor oudere lezers nog steeds overgetelijke karakters zoals Jelle Piebes, Hotse Hiddes en Lubbert Klazes. Verhalen over onverzettelijke Friezen, maar ook verhalen over laaghartige verraders. Strijders voor het vaderland, maar ondertussen voerde Hendrik Steen ook een strijd want hij stond als predikant midden in de conflicten die de Gereformeerde Kerken tijdens de eerste helft van de twintigste eeuw verdeelden. Zijn boeken waren avonturenverhalen, boeken over de ‘Smokkelaars van de Schans’, en dan de bekende ‘Hotse Hiddes’ trilogie, waarin de hoofdpersoon -wiens verloofde op de brandstapel gestorven is- van een wraakzuchtige watergeus verandert in een zachtmoedig christen die zich bekommert om zijn vijanden. Steen was predikant en daarom gaf hij zijn lezers ook altijd een duidelijke boodschap mee.
De weg naar de kansel lag voor Hendrik Steen uit Anjum niet bepaald voor de hand. Na de lagere school kwam hij in de timmerwerkplaats van zijn vader terecht. Hij bouwde huizen en bruggen, maar toen hij negentien was, ging hij studeren. Eerst aan het gymnasium in Kampen, daarna aan de Theologische School van de Gereformeerde Kerken en aan de Vrije Universiteit. Hij moet een begaafd student zijn geweest: later, in 1937, promoveerde hij aan de universiteit van Münster cum laude op een proefschrift met de titel “Das Leib-Seele-Problem in der Philosophie Hollands im 19. und 20. Jahrhundert”.
Inmiddels was hij predikant geworden, eerst in de gereformeerde kerk van Zoutkamp, daarna achtereenvolgens in die van Den Helder en Andijk. Gereformeerd was hij met hart en ziel, zoals blijkt uit de boeken die hij onder zijn eigen naam, dr. H. Steen, publiceerde. Later nam hij stelling in het conflict dat tijdens de oorlogsjaren de gereformeerden verdeelde. Of Steen tijdens zijn twee jarig predikantschap in Den Helder boeken schreef is niet duidelijk, zijn meeste boeken produceerde hij in zijn tijd in Andijk. Hij bediende daar een grote gemeente van ongeveer 1900 gemeenteleden. Hij moet er nauwelijks tijd voor hebben gehad. Maar schrijven deed hij vaak in de nachtelijke uren. Verhalen van zijn geboortedorp en omstreken, spannende verhalen over Anjum in de Franse tijd. Al die verhalen groeiden en groeiden, en uiteindelijk werden ze op papier gezet. Uit liefhebberij, en ook omdat enige extra inkomsten in het groeiende gezin zeer welkom waren. Tal van andere jeugdboeken zouden volgen, waarbij de schrijver zich steeds bediende van het pseudoniem Sibe van Aangium. Kennelijk vond hij het nodig om onderscheid te maken tussen de geleerde boeken die hij onder zijn eigen naam publiceerde en de spannende verhalen voor de jeugd. Intussen was dat pseudoniem redelijk doorzichtig: “Sibe” was zijn studentennaam en “Aangium” de oude naam voor het dorp Anjum. Wie ds. Steen kende, moet onmiddellijk begrepen hebben dat hij dezelfde was als Sibe van Aangium.
Steen was nog niet oud, toen bleek dat hij aan een ernstige nierziekte leed. Op 46-jarige leeftijd ging hij al met emeritaat, waarna hij vanuit het Groningse Haren nog een paar jaar hulpdiensten verleende in de omgeving. Ook het schrijven hield hij zo lang mogelijk vol. Hij stierf in 1953, nog geen 58 jaar oud.
